mijn laatste dagje Blanes

M’n laatste dagje Blanes

Tja, aan alles komt een einde...
Vandaag zoveel mogelijk genoten van het strand. Ik had ondertussen al een ligbedje, strandlaken en parasol dus daar moest ik nog even flink gebruik van maken. Dit zijn voor mij luxe spullen en ik voelde me echt een originele Costa Brava toerist! Totdat de zon achter de bomen verdween, heb ik liggen zonnen. Af en toe het water in om af te koelen en weer liggen. Jeetje, je zou dit iedere dag moeten doen haha! Maar volgens mij ga ik me dan snel vervelen.
Savonds hoorde ik op een gegeven moment, ik zat voor m’n tent te genieten van een excellente mousserende rosé wijn en was de laatste restjes aan het oppeuzelen, keihard het nummer, oohhhoo sometimes....ik vloog op en liep naar waar de muziek vandaan kwam; de bar. Er is disco vanavond, leuk!! Dit leek me nou het perfecte einde van een perfecte vakantie!
Ik had meteen m’n discojurk aangetrokken en ben vlak voor de dansvloer gaan zitten. Maar wat bleek, dit nummer was het enige housenummer die ze draaiden, de rest was allemaal Spaanse hitjes. Hm... Nou, dat vond ik natuurlijk erg jammer maar ik heb eerlijk gezegd enorm genoten van iedereen die helemaal los gingen op de dansvloer. Geweldig hoe die Spanjaarden kunnen dansen! Zelfs ook de flamenco. Wederom een geslaagde avond.
De volgende dag heb ik relaxt de tassen ingepakt, alle spullen die ik niet meer nodig had aan Truus en haar vriendin gegeven (2 bruinverbrande Hollandse dames die hier van hun welverdiende pensioen genieten), nog even een ontbijt op het terras van de bar genuttigd en vervolgens van iedereen afscheid genomen. Ik kreeg van velen nog de tip hoe ik het station kan bereiken zonder die pittige klim te hoeven maken en iedereen wenste me een goede reis. Ik dacht nog, ja maar die zit er al op joh!
Moest ruim een uur wachten op het station van Blanes op de trein naar Girona. Eenmaal in Girona me schrap gezet voor het laatste stuk naar het hotel bij de AirPort. Zou 12 km moeten zijn, ik dacht nog, das een makkie... Nee Truus, het is altijd anders dan dat je van te voren kunt bedenken... Het waren onmogelijke, onverharde weggetjes door het landgoed, om maar het drukke verkeer te kunnen vermijden. Het bleek bijna 20 km te zijn. Had zelfs te weinig drinken bij me! Dus ook nog even naar een terrasje om bij te tanken. Kortom, iets waarvan ik dacht daar een half uurtje over te doen, bleek twee en een half uur te zijn! Ik leer het ook nooit he...
Zit nu bij het zwembad van het hotel m’n blog te schrijven. Had net Soetens nog even gebeld, of hij m’n fiets weer meeneemt naar huis en straks even eten en naar bed. Morgen vroeg op! Om 09:00 uur gaat m’n vliegtuig en dan is het voorbij deze fantastische, grandioze fietsreis! Mijn hemel, wat is het snel gegaan die 2,5 maand en wat heb ik een hoop mooie plekken gezien en leuke mensen ontmoet, en heerlijk gegeten, vooral ook gedronken ;). Leuke avonturen beleefd, ook spannende avonturen, altijd leuk om later aan m’n kleinkinderen te vertellen! Hahaha! Nee hoor Loes en Rob en Laura, voel je vooral niet opgejaagd! Geniet van jullie leven zoals het is. Hou van jullie en ik ben blij jullie weer heel snel te zien en te voelen!!!
Dikke kussen xxx