wiens idee was dit?!!!

Sjagerijnig, kapot en heel trots op mezelf

De dag begon goed, ik had tenslotte geen gaten in m’n tent van de hagel gisteravond!
Ik had zoiets van, laten we vandaag eens een record aan km maken! Het wordt tijd dat ik eens vorderingen maak.
Tja, dat moet je dus niet doen, want wat komt, dat komt. Na 15 km voelde m’n voorband zacht, het voorwiel begon te zwabberen. Neeh! Lek! Grrr! Goed, schaduw opgezocht, alle tassen eraf gehaald, stoeltje in elkaar gezet, m’n koele yoghurtdrink open gemaakt, sigaretje gerookt en m’n bandenplakspul gepakt. Inderdaad, flink stuk glas in m’n band, okay plakken of m’n nieuwe binnenland uit de voorraad erin. Lukt het me weer niet om lucht in m’n band te pompen! Stomme pomp ook! Met opzetstukje op t ventiel geprobeerd, lukt nog steeds niet. Sigaretje gerookt, die boer die het veld achter me maaide, keek geïnteresseerd maar deed niets behalve herrie maken, en nogmaals gepompt. Hee, er komt lucht in... Okay, na anderhalf uur klooien, is t me dan toch gelukt om m’n band goed te krijgen. Ik snap nu hoe dat opzetstuk werkt; flink duwen en pompen.
Ik stond op t punt weer te vertrekken, zie ik dat m’n achterband ook plat is. Nee! Op dit punt kun je me wegdragen! Wiens belachelijke idee is dit by the way?!
Goed, sigaretje roken, wat drinken, Hans sms'en dat ik heel zielig ben, en weer aan de slag. Nu wist ik tenminste hoe het moest en had het zo voor elkaar. Jemig de pemig wat kan een mens trots zijn! Wel 2,5 uur later weer op weg. Weer 15 km later een camping gevonden met een strandje aan de Saône en NL fietsers. Gezellig gekletst, kon m’n ei even leggen, flink geborreld en ben nu weer boven Jan.
Morgen een vrije dag, heb ik wel verdiend dacht ik zo!