totdat het begon met regenen...

Totdat het begon met regenen...

Halverwege de busreis vanuit Barcelona naar de camping begon het te regenen. Niet zo’n klein beetje, nee, storten! Passagiers werden weer afgezet op het afhaalpunt en renden gillend naar een afdakje waar dan ook.
Samen met 2 Engelse meiden had ik de laatste stop. Maar in Blades mocht de bus niet verder omdat het water daar tot aan een meter hoog stond; de agent wees zijn kin aan. De bus moest omrijden en de chauffeur wilde zo snel mogelijk van ons af, dus vroeg hij of we wilden uitstappen. Not! We kenden de weg hier niet, zet ons maar bij het hotel af waar we ook opgepikt werden! Ik heb in mijn gebrekkig Spaans het even voor de meiden (en mijzelf) opgenomen bij die buschauffeur en zijn uiteindelijk voor de deur van dat hotel afgezet. Daar maar even een drankje genomen en gekeken hoe de jongeren daar in de stromende regen de meest acrobatische sprongen maakten in t zwembad.
Na een tijdje wilde ik toch wel mijn tent gaan opzoeken en stapte de regen in zonder paraplu of regenjas. Het was zo'n 20 min. lopen. De spanning liep hoger op naarmate ik dichterbij de camping kwam. Hoe zal het zijn met m’n tentje?
Phoeh! Het viel mee; hij stond nog overeind. Spullen in de voortent waren wel nat maar binnen was alles droog. Alleen het grondzeil is aan vervanging toe zeg maar. Morgen maar even laten drogen.
Zo gezegd zo gedaan. De volgende ochtend de binnentent eruit gehaald en laten drogen aan de lijn en het grondzeil schoongemaakt.
Maar eind van de middag (ik zat bij de bar) kwamen er zwarte wolken aan en ik dacht, laat ik extra voorzorgsmaatregelen nemen en een geul graven rondom mijn tent. Daarbij werd ik door een paar mannen geholpen die in t bezit waren van echte campingscheppen. Flink diepe geulen! Zo, nu moet het goed gaan.
Snel weer terug naar de bar, vest en regenkleding mee. Het barstte toen los en het begon ook zelfs te hagelen. Flinke windstoten erbij en gillende mensen om me heen. Iedereen was in rep en roer! Het water kwam rondom ons heen steeds hoger te staan en de hagelstenen bleven drijven. Ik had nu toch wel angst om mijn tentje!
Ik heb m’n regenpak aangetrokken, cappuchon op, havajanas aan, door het water schuifelen richting tent. Het water was zo koud aan m’n voeten dat ik halverwege weer terug moest naar de bar. Zag nog wel in de gouwegeit dat m’n tent nog rechtop stond.
Een kwartier later nogmaals geprobeerd om naar m’n tent te gaan, was nu zo benieuwd, ook naar de Duitse vrouw met 5 jarig kind in een klein tentje, kijken hoe het met hun ging. Zij zaten in de hun tent en vertelde me dat het water nog steeds niet echt naar binnen komt. Zij dorsten niet naar buiten te komen. Okay. Ik naar mijn tent...jeeemig! Die staat gewoon volledig onder water! Dat kan nooit goed gaan! Mijn buurman en ik zijn op zoek gegaan naar de 2 putten die tussen ons in liggen, maar die waren vol en liepen niet door. Wij alle takjes en naalden weghalen zodat de put weer kon doorstromen, maar dit mocht niet baten. En het water kwam alsmaar hoger te staan... Ik dorst niet in mijn tent te kijken, ik vreesde het ergste.
Terug naar de bar. Geef mij nog maar een wijntje!
Een uur later toen de regen gestopt was, ben ik gaan kijken in de binnentent. Al het water was ondertussen afgevoerd en een vieze rand was zichtbaar op de wanden van de tent. Hieraan kon je zien hoe hoog het water is gekomen. 25 cm!
Tot mijn verbazing was de bovenkant van m’n matras droog en m’n slaapzak ook! Ik kon slapen vannacht haha! De Duitse buurvrouw en ik hadden al zitten overleggen met de patron, maar hij had geen alternatieven voor vannacht. Waar is mijn gentleman als ik hem nodig heb?! Haha!
Goed, nadat m’n buuf en ik ons ingedronken hadden, zijn we gaan slapen. Zo konden we de nacht beter aan dachten we...